در راه ناگهان با یک جوان خام برخورد کردم. وتنه‌ام به تنه‌ی او خورد.
او گفت: اوهوی چشمت را باز کن.
من: تو خودت چشمت را باز کن.
استادالعلما محکم زد توی سرم.
آن جوان خندید و رفت.
من: آخر چرا؟
استادالعلما: برای اینکه آن جوان نیم‌پز بود و تو به خوانندگان گفتی او خام است.
درضمن تنظیمات عزت و ذلتت به هم ریخته بود، خواستم به تنظیمات کارخانه باز گردد.
من: یعنی چه؟!
استادالعلما: مردان یک عزت و یک ذلت دارند و بانوان دو عزت و دو ذلت. با درجات متفاوت.
من: استاد. این کار من دلیل داشت. در حدیث است که ردّ الحجر من حیث جاءک فانّه لا یردّ الشّرّ الّا بالشّرّ. بر گردان سنگ را از آنجا که آمده ترا، پس به‌درستى که برگردانیده نمىشود بدى مگر به بدى. (تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص33)
مراد اینست که گاه هست که تلافى بدى به بدى مثل آن باید کرد و تا چنان نکنى صاحب آن ترک آن نکند بلکه بیشتر و بدتر کند.
و دوم اینکه آیه‌ای هست که می‌گوید. عَسى رَبُّکُمْ أَنْ یَرْحَمَکُمْ وَ إِنْ عُدْتُمْ عُدْنا .(اسراء8) امید است که پروردگارتان شما را رحمت کند، و[لى] اگر بازگردید[ما نیز به کیفر شما] بازمىگردیم.(اسراء8) ان عدتم ما نیز عدنا.
استادالعلما: خودت می‌آیی بزنم پس گردنت یا تو خود می‌زنی.
من: استاد. مگر باز اشتباه گفتم؟
استادالعلما: آری.
من: بنشین برویم سوار گاری.
استادالعلما: انصافا شوخی از این بی‌مزه‌تر به ذهنت نرسید.
من: انصافا نه. اگر بی‌مزه‌تر بود حتما می‌گفتم. در صداقت من شک نکنید.
استادالعلما: چرا آیه را نصفه خواندی؟ چرا تا آخر نخواندی؟ تقطیع آیه و تفسیر نمی‌دانی یعنی همین. کامل آیه این است. عَسى رَبُّکُمْ أَنْ یَرْحَمَکُمْ وَ إِنْ عُدْتُمْ عُدْنا وَ جَعَلْنا جَهَنَّمَ لِلْکافِرینَ حَصیراً (اسراء8) فضای إِنْ عُدْتُمْ عُدْنا فضای مقابل با دشمنان خارجی است نه دشمنان داخلی. به دلیل وجود کافرین در آخر آیه. آن حدیث هم اولویت با دشمنان خارجی دارد و در بعضی موارد محدود پس از طی مراحل امر به معروف و نهی از منکر دشمنان داخلی. باید تنظیمات عزت و ذلت را بر تو روشن بنمایم تا دیگر این گونه ننمایی.
من: باشد. شما روشن کن ما هم جوشن می‌کنیم.
استادالعلما: آیا تو شب پیش در یخچال سکنی گزیده بودی؟
من: هوا گرم بود و کنترل کولر هم دست پدر. چاره‌ای جز این نداشتم. شما از کجا فهمیدید؟
استادالعلما: از میزان یخی شوخی‌هایت.
من: حال تنظیمات عزت و ذلت را بفرمایید.
استادالعلما: انسان در برخورد با دیگران همواره می‌تواند با عدل یا احسان برخورد کند. اِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْإِحْسانِ وَ إیتاءِ ذِی الْقُرْبى.(نحل90) در حقیقت، خدا به عدل و احسان و بخشش به خویشاوندان فرمان مىدهد.(نحل90) هرچه قرابت و خویشاوندی نزدیکتر شود إیتاءِ ذِی الْقُرْبى یعنی احسان تو باید بیشتر شود و عدالت پایین‌تر آید.
مثلا پدر و مادر که به ما خیلی خیلی نزدیکند دیگر اصلا برخود عادلانه با آن هم نمی‌شود کرد. فقط احسان. وَ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ لا تُشْرِکُوا بِهِ شَیْئاً وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْسانا.(نساء36) و بالوالدین عدلا و احسانا نداریم. فقط احسان داریم. پدرت کنترل کولر را برداشت تو نمی‌توانی کنترل تلویزیون را برداری و با عدالت برخورد کنی. کنترل تلویزیون را هم باید به او بدهی. این میشود برخورد با احسان.
در برخورد با دوستان و خویشان تو بهتر است عفو و صفح داشته باشی. اما در برخورد با همسر که به تو از بقیه نزدیکتر است سه مرحله را باید اجرا کنی. یعنی احسان بیشتر باید داشته باشی. هم عفو(گذشت) هم صفح(ترک سرزنش) هم مغفرت(فراموش کردن). تنها جای قرآن که این سه مرحله کنار هم آورده شده است اینجا یعنی حوزه خانواده است.
یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا إِنَّ مِنْ أَزْواجِکُمْ وَ أَوْلادِکُمْ عَدُوًّا لَکُمْ فَاحْذَرُوهُمْ وَ إِنْ تَعْفُوا وَ تَصْفَحُوا وَ تَغْفِرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحیمٌ (تغابن14) اى کسانى که ایمان آوردهاید، در حقیقت برخى از همسران شما و فرزندان شما دشمن شمایند، از آنان بر حذر باشید، و اگر عفو و صفح و مغفرت داشته باشید، به راستى خدا آمرزنده مهربان است. (تغابن14) کسانی که با همسرشان مدام قهر می‌کنند و طرف مقابل باید ده‌بار غلط کردم بگوید تا او را ببخشد و فراموش هم نمی‌کند یعنی اینکه تنظیمات عفو و صفح و مغفرت او خراب است. باید برود و خود را تعمیر کند. باید انسان متخلق به اخلاق الله شود یعنی همان طورکه خداوند سریع الرضا هست، ما هم سریع الرضا بشویم. یک نفر برای آشتی کردن با ما ده بار غلط کردم نگوید.
من: استاد آیا اقوام همسر را می‌توان جزء قوم کافرین محسوب کرد یا نه؟ 
این خیلی مهم است.
ادامه مطلب رو هفته بعد بخونید چون دو قسمت از سریال با هم پخش شده مثل آی فیلم (^o^)
ادامه مطلب
درباره این سایت